Het Paasevangelie Johannes 20: 1- 18
Lezing Oude Testament: Jesaja 25: 6-9,
Waar ben je? Het thema van het kindernevendienstproject voor vandaag: Waar ben je?
Een vraag die op allerlei verschillende manieren kan klinken.
Verlangend, als je iemand graag wilt zien, misschien iets leuks te vertellen hebt of hebt meegebracht.
Of juist teleurgesteld als je iemand thuis verwacht maar niet aantreft.
Ongerust, angstig, zoals laatst in een winkel een klein kind dat haar moeder niet meer zag doordat ze achter een hoge zuil met allerlei reclame aanbiedingen stond: ‘Mama, waar ben je?’
Of ongerust, met vooral ook verbazing, zoals waarschijnlijk bij de vrouwen, de leerlingen bij het lege graf.
Misschien zelf ongerust: ‘Waar is Jezus, z’n lichaam?’, Wat hebben ze met hem gedaan?
Zo kan die vraag op allerlei manieren klinken als je iemand mist.
Als iemand door de dood er niet meer is, en je misschien niet zo’n vaststaand hemelbeeld meer hebt.
‘Waar bén je …. nu?’
Soms is de ander wel bij je, in dezelfde kamer, maar heb je toch het gevoel dat hij of zij er niet helemáal is.
‘Waar ben je met je gedachten?’
De ander is er wel, maar tegelijk eigenlijk ook niet, niet echt, niet bereikbaar.
Zoals Jezus eigenlijk ook is voor Maria als ze hem uiteindelijk herkent.
‘Houd me niet vast’, zegt Jezus, eigenlijk staat er: ‘Raak me niet aan’.
Jezus is er, maar niet zoals voorheen, niet aanraakbaar, tastbaar.
Nabijheid, en tegelijk ook iets van afstand.
Het is allemaal nogal wat voor Maria.
Eerst de schrik als ze het graf open en leeg vindt, ‘waar is Jezus?’.
En dan als ze, nadat ze de tuinman dacht te zien, ze opeens ziet dat het Jezus is,
als ze denkt Jezus weer te hebben gevonden, daar ís hij!
blijft er toch nog afstand.
‘Raak me niet aan’,
terwijl ze Jezus misschien opgelucht en van vreugde het liefst zou willen omarmen, vasthouden om nooit weer los te laten.
Toch, ondanks die afstand, is het genoeg voor Maria om de andere leerlingen te gaan vertellen: ‘Ik heb de Heer gezien’.
In de ontmoeting ziet en herkent ze Jezus.
Ervaart ze dat Jezus hen niet heeft verlaten, in de ontmoeting is Jezus aanwezig.
We zien hier wat het hart van het geloof is: Jezus, God, vinden we in de ontmoeting.
De Evangeliën staan vol verhalen over ontmoetingen van Jezus met allerlei mensen, vrouwen, mannen, ook kinderen, Farizeeën en Schriftgeleerden, tollenaars.
Ontmoetingen waardoor mensen veranderen, genezen, heel worden, een andere weg kiezen, zoals bijvoorbeeld Zacheüs.
Na Pasen, na de dood van Jezus, horen we dat die ontmoetingen niet zijn opgehouden.
Maria ontmoet Jezus, al is het anders dan voorheen.
Maar het opent haar ogen, het doet haar opstaan uit haar verdriet en brengt haar in beweging, naar de andere leerlingen.
En de komende zondagen zullen we lezen van nog meer ontmoetingen met Jezus:
de leerlingen bij elkaar, Tomas, de Emmaüsgangers,
aan de oever van het meer met de wonderlijke visvangst.
Jezus is er, maar anders dan voorheen.
Komt door dichte deuren, wordt eerst niet herkend, net als bij Maria in de graftuin.
Totdat hun ogen worden geopend, ze Jezus herkennen in de ontmoeting.
Als Jezus de leerlingen begroet met vrede, brood breekt bij de Emmaüsgangers.
De ontmoetingen met de Opgestane zoals de evangeliën die beschrijven eindigen met de hemelvaart van Jezus.
Dan wordt de vraag ‘waar is Jezus?’ aan de leerlingen en daarin aan ons doorgegeven om daar op te antwoorden.
Na zijn hemelvaart worden de leerlingen door Jezus de wereld ingezonden.
Om in ontmoeting met mensen de boodschap van Jezus te vertellen en die boodschap te leven, door liefde en mededogen te delen.
En zo in al die ontmoetingen Jezus, zijn boodschap van liefde aanwezig te laten zijn.
‘Waar ben je?’,
Het thema van vandaag bedoeld als vraag van Maria bij het lege graf: ‘Waar is Jezus?’
Waar ben je?, is ook een vraag die in allerlei situaties aan God gesteld wordt.
Het is één van de vragen die misschien wel het vaakst wordt gesteld, door gelovigen en ook vooral door ongelovigen, bij het zien van al het leed in de wereld, het leed dat mensen kan overkomen.
Waar is God? God waar ben je? Waar bent u?
We zeggen dan, en dat mogen we geloven en daaraan vasthouden: God ís er, God is erbij, in het verdriet, de nood, het lijden.
Maar dat is in het donker van verdriet, niet altijd gemakkelijk te ervaren.
Dat God er is.
Vertrouwen op Gods aanwezigheid, in ons leven, in de wereld, is kwetsbaar.
Kan beschadigd worden door wat we meemaken, door wat we om ons heen zien.
En dan is die vraag begrijpelijk, in het verdriet, of bij het zien van alle ellende in de wereld:
‘Waar is God?’
Na Pasen, na Jezus’ hemelvaart, wordt het antwoord op die vraag ook bij ons neergelegd.
Gods aanwezigheid wordt zichtbaar in ons, waar mensen elkaar ontmoeten, samen het leven delen, vreugden en verdriet,
waar wij elkaar nabij zijn, meeleven, troosten, steunen, helpen.
De vraag ‘waar ben je?’
de vraag naar Jezus, naar Gods aanwezigheid ook nu nog op allerlei momenten, situaties in het leven, in de wereld,
is ook een vraag aan ons: waar zijn wij?
God is daar waar mensen zijn en waar wij in ontmoetingen iets laten zien, laten merken van wie God is, wat God voor ons betekent.
Wat voor ons de inspiratie en kracht van het geloof is.
Wat wij in ons geloof en geloven ontvangen, ontvangen om weer door te geven.
We hebben ook enkele verzen gelezen uit het visioen van Jesaja over alle volken die samen komen aan een feestmaal dat God voor hen aanricht.
Het visioen dat dood en tranen niet meer zullen zijn.
Gods Koninkrijk voorgoed gevestigd.
Waar alle volken elkaar ontmoeten in Gods naam,
aan tafel, samen de maaltijd houden van vette spijzen en rijpe wijnen: leven in overvloed, samen delen, het leven, het goede leven delen.
Waar de ontmoeting van God met mensen, mensen met elkaar volledig één is geworden.
In die ontmoeting ieder mens zich gezien en geliefd mag voelen.
Daar is Jezus in ons midden, God in en onder ons.
Waar ben je?
Daar waar liefde is, en vriendschap, waar mensen opstaan om elkaar te ontmoeten,
elkaar herkennen als mens van God, ieder gelijk, ieder geliefd.
En wij zo het leven met elkaar willen delen.
Daar is de Opgestane in ons midden.