Week 30 - Uit de Kerk op Ypenburg - Zachte krachten
Uit de Kerk op Ypenburg
Zachte krachten
door: ds. Attie Minnema
Het zijn onrustige weken (en het is al langer een onrustige tijd) met aanslagen in Nice, München, Kabul (Afhanistan), Bagdad, geweld al dan niet met een religieuze achtergrond. ‘Vroeger’ was de zomertijd nog weleens komkommertijd, een tijd waarin weinig nieuws te melden was. Maar wekelijks zijn er nu nieuwsberichten van onrust, nieuws over aanslagen, over de staatsgreep in Turkije, ongeregeldheden vanwege de dood van een (zwarte) arrestant door politiegeweld, en noem maar op.
Het zijn geen tijden om alleen maar vrolijk en rustig van de zomer te kunnen genieten. Alleen door tijdens de vakantie televisie, radio en Social Media uit te zetten kun je je van al die nieuwsberichten af sluiten.
Als dominee, en ik denk dat dat voor veel gelovigen geldt, vraag je je soms af wat je vanuit het geloof hierover kunt zeggen. Heeft het geloof hier wel iets over te zeggen? In preken en gesprekken kun en wil je niet om het actuele nieuws heen. Maar wat moet en kun je daar over zeggen? Bidden dat het ophoudt, al dat geweld, dat er ommekeer en betere tijden komen? Maar tegelijk weten we dat dat niet genoeg is, dat het mensen zijn die steeds weer elkaar bedreigen en vernietigen. Toch is het goed te blijven bidden, om onszelf steeds weer te bepalen bij alle ellende in de wereld, we mogen er niet aan voorbij leven, er niet onverschillig onder worden. En al staan we er voor ons gevoel machteloos bij en hebben we soms geen woorden om het verdriet en het leed te verwoorden, wat we in ieder geval kunnen doen is God bidden om ontferming over al de slachtoffers. En ook om onze eigen angst en onrust te verwoorden.
En tegelijk proberen we toch de hoop vast te houden dat er weer betere tijden zullen komen. Om daarin ook inspiratie te vinden om ons daarvoor in te zetten waar we dat kunnen, hoe in het klein misschien ook.
Afgelopen zondag zongen we enkele liedregels die dan toch helpen om die hoop vast te houden:
‘Sterker dan de machten, zijn de zachte krachten’ en ‘Zij hebben niet de macht, eenvoudigen van hart, zij trekken slechts een spoor van licht de wereld door’.
We blijven het zingen, tegen alles in, omdat we niet anders kunnen en willen. En om ons te laten inspireren om mee te blijven leven met de slachtoffers van onrust en geweld en ons in te zetten voor goed samenleven en een goede wereld. Blijven bidden en hopen en eraan werken dat toch uiteindelijk de liefde zal winnen.